Wat is de doelstelling van kwantitatieve verruiming (QE) en het gewenste effect?
Door deze schulden (leningen) in de vorm van staatsobligaties, bedrijfsobligaties en bankschulden op te kopen, wordt de centrale bank feitelijk de kredietverstrekker. Degene die de lening in eerste instantie heeft verstrekt (meestal een bank) draagt het risico op wanbetaling over op de koper, de centrale bank. Door risico’s af te stoten krijgt een bank weer ‘lucht’ op de balans en ruimte voor nieuwe kredietverlening. Als banken vervolgens ook een groot deel van hun kredieten doorverkopen aan de centrale bank, krijgen ze daarvoor bovendien met ‘nieuw’ geld betaald. Dat nieuwe geld kunnen ze vervolgens weer uitlenen aan bedrijven, overheden en huishoudens. De geldpers bevordert weer de kredietverstrekking door banken aan particulieren en bedrijven.
De rente zal zakken en het wordt goedkoper om te lenen. Overheden, particulieren en bedrijven kunnen weer makkelijker en goedkoper lenen. Door nieuwe schulden aan te gaan zal weer nieuwe geld als schuld in omloop worden gebracht en blijft de ‘economie’ op gang.
Economische groei en de instandhouding van het huidige monetaire systeem is gebaseerd op de groei van de krediethoeveelheid ofwel het aantal schulden. Het is dan ook niet zo vreemd dat er overal zeepbellen ontstaan op basis van lage rentes. Zeepbellen op basis van lage rente en lange termijn schuldverplichtingen. Kwantitatieve verruiming is door de centrale banken op gang gebracht om de kredietverlening weer te stimuleren en de economie op gang te houden. Met economie wordt meestal de vastgoedsector, effectenhandel en obligatiehandel bedoelt. Aangezien alle vermogende beleggers in deze sectoren belangen hebben, kan QE ook wel als een verkapte steun aan de vermogende beleggers worden beschouwd. Het is een vicieuze cirkel, de financiële elite wordt rijker op basis van schuld, terwijl het daadwerkelijke spaarvermogen van de gemiddelde burger die vaak geen effecten, obligaties of vastgoed bezit, verder wordt aangetast.
Waarom is Quantative Easing (QE) op gang gekomen?
Het heeft alles te maken met de impact van de Amerikaanse kredietcrisis. De kredietcrisis noodzaakte de Federal Reserve eerst om in 2009 via een aankoopprogramma van leningen (tot een bedrag van $500 miljard) de hypotheekbanken Freddie Mac, Fannie Mae en Ginnie Mae op te kopen. Dit was niet voldoende, de Federal Reserve was genoodzaakt om het programma uit te breiden begon met o.a. het opkopen van staatsobligaties tot dan een bedrag van $1250 miljard. Dit is de eerste fase van het Amerikaanse geldverruiming traject ( Quantitative Easing – QE 1) en het start schot geweest voor andere centrale banken om een gelijkwaardige monetaire politiek te voeren om de interne en ook wereld economie weer op gang te krijgen.
De Europese Centrale Bank is pas op 4 september 2014 zeer laat op gang gekomen met een eigen programma van steun aankopen en maatregelen die als kwantitatieve geldverruiming kunnen worden aangeduid, hoewel het daarbij in eerste instantie niet over het opkopen van staatsobligaties ging. Dit heeft te maken dat de ECB volgens het Verdrag van Lissabon in artikel 123, geen leningen mag verstrekken aan overheden. Een andere factor is dat vooral de Duitse Centrale Bank flink op de rem trapte. De Duitsers zijn niet vergeten wat de gevolgen kunnen zijn van een geldverruimingspolitiek die uit de hand loopt: hyperinflatie!
Prof. Dr. Jürgen Stark werkte tussen 2006 -2011 als hoofdeconoom en directielid bij de Europese Centrale Bank. Hij stapte in 2011 op toen er begonnen werd met het opkopen van Italiaanse en Spaanse staatsobligaties. In combinatie met een nul en negatieve rente politiek worden deze regeringen in feite beloond door meer staatsschuld op te hopen. In feite heeft de Europese Centrale Bank een financiële staatsgreep uitgevoerd om de eenheid van de EMU en de EURO te redden. De ECB bemoeit zich nu met de politiek in de lidstaten, bijvoorbeeld door regeringen te vertellen wat ze moesten doen om in aanmerking te komen voor ECB-ondersteuning. Het kwantitatieve verruimingsprogramma van de ECB is elke jaar flink uitgebreid geworden en heeft de laatste jaren voor meer dan 2100 miljard euro aan steunaankopen gedaan van vooral staatsobligaties!
Volgens het laatste nieuws en de woorden van de voorzitter zelf, Mario Draghi, zal de digitale pers van de ECB langzamer gaan werken. Vanaf januari 2018 zal de ECB haar Quantitative Easing programma afbouwen. De maandelijkse steunaankopen zullen worden gehalveerd tot 30 miljard euro. Eind september 2018 zal het kwantitatieve geldverruimingspolitiek van de ECB geheel stoppen, mocht de economische situatie dit toelaten. Wanneer de economische vooruitzichten verslechteren, kan de ECB weer meer kredieten bij tikken.
Wat zijn de gevolgen van Quantitative Easing?
Een goed gesprek, tussen David Hollanders en Rodrigo Fernandez, over de consequenties van kwantitatieve verruiming kun je hieronder in video bekijken:
Oorsprong van de term
De term Quantitative Easing is bedacht geworden door Professor Richard Werner tijdens zijn verblijf en onderzoek naar het monetaire beleid van de centrale bank van Japan. Volgens zijn bevindingen zijn er verschillende manieren waarop QE kan worden uitgevoerd, de wijze waarop de centrale banken het nu doen is volledig verkeerd en is er opgericht om zeepbellen op te blazen en te laten knappen waardoor uiteindelijk de macht van de centrale bank alleen maar sterk wordt en het bankwezen steeds meer wordt gecentraliseerd. Dit is funest voor een economie en welstand. Voor meer informatie:
Conclusie over kwantitatieve verruiming:
Quantitative Easing QE – kwantitatieve geldverruiming in combinatie met zeer lage en negatieve rentes is een uniek monetair experiment van de centrale banken om de economieën gaande te houden, de banken in leven te houden en staatsschulden beheersbaar te maken door zelf als de belangrijkste koper op de schuldenmarkten op te treden. Het is natuurlijk een vorm van directe inmenging en manipulatie van alle prijzen en veroorzaakt zeepbellen in bijvoorbeeld de obligatiemarkten, effectenhandel en natuurlijk weer de huizenmarkten.
De globale schuldencarrousel blijft lekker draaien ten koste van de spaarder, maar waar is de grens? Wanneer gaat het mis? Niemand weet het, maar Quantitative Easing of kwantitatieve geldverruiming in de vorm van monetarisering van schulden is een gevaarlijk geldexperiment. Het verandert niets aan het huidige systeem. Elke maand wordt er meer krediet in omloop gebracht om een schuldencarrousel te laten doordraaien. De globale schulden nemen exponentieel toe. Wanneer zal er een hervorming van het globaal financiële stelsel plaatsvinden? Is een globale hyperinflatie onvermijdelijk en zal fiat geld, als schuld met het huidige systeem worden uitgevaagd? Wat doet Quantitative Easing voor onze toekomstige pensioenen en koopkracht?
Misschien toch maar eens tijd om te kijken naar alternatieven waar we zelf weer de controle hebben over daadwerkelijk geld?
Op deze site behandelen alle gezond geld alternatieven goud, maar ook in de online wereld van nieuwe financiën op basis van decentrale cryptovaluta en blockchain technologie. Bitcoin wordt zelfs beschouwt als een alternatief voor centraal bankieren en beschreven in termen van een centrale bank: The Central Bank of Bitcoin.
De wereld van crypto finance ontwikkelt zich snel. Dit zijn positieve monetaire experimenten ten goede van iedereen op basis van inclusieve peer-to-peer netwerken zonder centrale banken en autoriteiten.
Bitcoin is het meest bekende en meest veilige decentrale cryptogeld met een vaste geldhoeveelheid dat niet kan worden gemanipuleerd door derde partijen. Het werkt zonder banken en een centrale bank en gedraagt zich meer en meer als een nieuwe vorm van digitaal goud.
Hopelijk wordt Bitcoin en andere cryptovaluta snel volwassen en volwaardige alternatieven voordat de zeepbellen gaan spatten door het onhoudbare, en niet meer te stoppen geldverruimingsbeleid van de centrale banken. Voor meer informatie:
Hieronder kun je een aantal video’s zien met een uitleg over het QE-beleid van de centrale banken:
Gerelateerde artikels:
Bronnen:
De afbeelding bovenaan het artikel is afkomstig van het Hooiwagen-drieluik, ook De hooiwagen genoemd, van kunstschilder Jheronimus Bosch. Uit verschillende laatmiddeleeuwse bronnen blijkt dat hooi geassocieerd werd met wereldse zaken, zoals bedrog, ijdelheid, materialisme, slecht geld en genotzucht.